Γράφει η Νικόλ Λειβαδάρη
Από την μία πλευρά 5.000 αστυνομικοί, ελικόπτερο και drones πάνω από Εξάρχεια και πέριξ, και η ομάδα «ΔΡΑΣΗ»- πρώην «ΔΕΛΤΑ» – για να συνδράμει τα ΜΑΤ. Από την άλλη πλευρά ο Αλέξης Τσίπρας επικεφαλής του μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία – για πρώτη φορά, ένας πρώην πρωθυπουργός παρών στην πορεία του Πολυτεχνείου.
Η σημειολογία της εικόνας δίνει από μόνη της και τον ορισμό της πολιτικής αναμέτρησης που εμπεριέχει, ειδικά σήμερα και ειδικά αυτή την χρονιά, η επέτειος του Πολυτεχνείου. Η κυβέρνηση βγάζει σε πρώτο πλάνο την ατζέντα «νόμος και τάξη», ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει «τέλος με τους μπαχαλάκηδες» και το εννοεί, και το Μαξίμου επενδύει στην πολιτική εκτίμηση ότι υπάρχει καθαρή κοινωνική πλειοψηφία υπέρ του δόγματος της ασφάλειας. Βλέπει στην «επιχείρηση νομιμότητα» την οδό διαφυγής από τα αδιέξοδα του προσφυγικού και το όχημα προσέγγισης της κεντρώας, μεσαίας τάξης – και, μαζί, βλέπει και την ευκαιρία να «στριμώξει» τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον σπρώξει στο ακτιβιστικό περιθώριο του «κόμματος του 3,5%». Εξ ου και θολώνει αρκούντως την εικόνα μπερδεύοντας και ταυτίζοντας αντεξουσιαστική, φοιτητική και τρομοκρατική δράση επιχειρώντας συλλήβδην την ταύτισή τους με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Η σημερινή συνέντευξη Χρυοσοχοϊδη στο «ΒΗΜΑ» με την θέση «ούτε ανομία, ούτε αστυνομία στα Πανεπιστήμια» μοιάζει με το αντίβαρο σ’ αυτά τα μηνύματα, και οι πληροφορίες θέλουν τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη σε πλήρη συνεννόηση με το Μαξίμου. Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης όμως δεν έχει πολλούς φίλους εντός του σκληρού πυρήνα της ΝΔ κι ακόμη λιγότεροι είναι εκείνοι σε κυβέρνηση και κόμμα που θα στεναχωρηθούν σε ενδεχόμενη αποτυχία του. Οι αλλεπάλληλες διαρροές, άλλωστε, ότι «δεν θα μακροημερεύσει στο υπουργείο» έχουν σταθερή αφετηρία το γαλάζιο στρατόπεδο – όπερ, εάν ποντάρει στην γραμμή της «ελεγχόμενης καταστολής» δύσκολα θα βρει αρωγή εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, το πρόβλημα και η πρόκληση είναι αντίστροφη. Το κόμμα επικρότησε εξαρχής την εκκαθάριση της «γιάφκας» στην ΑΣΟΕΕ αλλά τάχθηκε κατά της αστυνομικής βίας σε κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, ακόμη και καφενεία. Για κάποιους όμως εντός του παραδοσιακού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ οι διαχωριστικές γραμμές ακτιβισμού και παράνομης δράσης είναι δυσδιάκριτες. Στην άλλη όχθη, για κάποιους άλλους – που επιμένουν στην διαφορά του «κόμματος διαμαρτυρίας» και του «κόμματος εξουσίας» – ήταν δυσεξήγητη και η παρουσία βουλευτών τους στην ΑΣΟΕΕ.
Όπερ για αμφότερους, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, προκύπτει ένα παράλληλο πολιτικό στοίχημα: Για την μεν κυβέρνηση να απεγκλωβιστεί από το δόγμα της αναγκαστικότητας του ξύλου, για το δε ΣΥΡΙΖΑ να μην πέσει σε παγίδες υπεράσπισης της αναγκαστικότητας της μολότοφ…
tvxs.gr/
