Ερευνητές, διεθνώς, εκτιμούν ότι τουλάχιστον ένα στα πέντε κορίτσια και ένα στα 10 αγόρια θα γίνει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης πριν ακόμη φτάσει την ηλικία των 18 ετών, ενώ μόνο μία στις τρεις υποθέσεις θα δηλωθεί. Τουλάχιστον 1,8 εκατομμύρια παιδιά οδηγούνται στη σεξουαλική εκμετάλλευση.
Μελέτες της Mayo Clinic, του Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (HΠΑ), καθώς και άλλων φορέων, ανακαλύπτουν συνεχώς ότι το ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης οδηγεί σε πολλαπλές διαταραχές της υγείας κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής του παιδιού, προκαλώντας ένα τεράστιο βάρος για όλη τη ζωή των θυμάτων και μία ευρεία πρόκληση για τη δημόσια υγεία. Μελέτη της Mayo Clinic, το 2010, εντόπισε ότι το ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης σχετίζεται με τάσεις αυτοκτονίας, μετατραυματικό στρες, διαταραχές άγχους, κατάθλιψης, διατροφικές διαταραχές και διαταραχές στον ύπνο.
Η σεξουαλική θυματοποίηση επηρεάζει τον εγκέφαλο του παιδιού και έχει σοβαρές επιπτώσεις στη υγεία του για την υπόλοιπη ζωή του. Δημιουργεί κινδύνους για προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας, περιλαμβανομένου και του κινδύνου για θάνατο από διαβήτη, καρκίνο και καρδιακή ανεπάρκεια.
Στην Ελλάδα, τα περιστατικά που καταγγέλλονται καταλήγουν στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές, οι οποίες καλούνται να αποφασίσουν για την προστασία του παιδιού-θύματος.
Μόλις κριθεί επιβεβλημένη η απομάκρυνσή του από το κακοποιητικό περιβάλλον, το παιδί
μεταφέρεται σε κάποιο από τα Νοσοκομεία Παίδων, ώστε να βεβαιωθεί η κατάσταση της υγείας του. Παράλληλα, αναζητείται ο κατάλληλος χώρος φιλοξενίας του.
Ωστόσο, η έλλειψη χώρων φιλοξενίας οδηγεί πολλά από αυτά τα παιδιά να παραμένουν «εγκαταλελειμμένα» στα Νοσοκομεία Παίδων για εβδομάδες, μήνες, ακόμη και χρόνια σε κάποιες περιπτώσεις, αν δεν βρεθεί άμεσα κάποια λύση.
«Στο νοσοκομείο παύει η σωματική κακοποίηση. Η κοινωνία επαναπαύεται πιστεύοντας ότι έχει επιτελέσει το χρέος της. Ποια είναι η επόμενη μέρα για αυτά τα παιδιά; από την στιγμή που το παιδί εισέρχεται στο “κοινωνικό σύστημα” ξεκινά μία μεγάλη και δύσκολη πορεία. Η μία υπηρεσία διαδέχεται την άλλη και το παιδί παραμένει στο Νοσοκομείο».
Η επόμενη μέρα λοιπόν προδιαγράφει ενός άλλου τύπου κακοποίηση, με θύτη αυτή τη φορά την κοινωνία και το προνοιακό σύστημα και θύμα το ήδη κακοποιημένο παιδί. Οι εισαγγελείς αποφαίνονται για την προστασία του, οι κρατικοί φορείς, οι κοινωνικές υπηρεσίες και η πρόνοια αναλαμβάνουν την ευθύνη να βρεθεί μία λύση και το παιδί περιμένει. «Σπίτι» του ένα δωμάτιο νοσοκομείου!
Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Τροχαίων Ατυχημάτων
Η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων καθιερώθηκε το 1993 από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (FEVR) και τιμάται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου.
Δώδεκα χρόνια αργότερα έλαβε παγκόσμιο χαρακτήρα, όταν υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (ψήφισμα 60/5 της 26ης Οκτωβρίου 2005).
Στόχος της ημέρας αυτής είναι να φέρουμε στη μνήμη μας και να τιμήσουμε τα εκατομμύρια νεκρών και τραυματιών από τροχαία δυστυχήματακαι να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποφυγή στο μέλλον θανάτων και τραυματισμών, που μπορούν να αποφευχθούν.
Kάθε μέρα, σχεδόν 4.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε όλο τον κόσμο σε τροχαία δυστηχήματακαι πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο.
Τα στοιχεία για τη χώρα μας είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά:
Κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο, έχουμε 3.650 νεκρούς, περισσότερους από 10.000 παραπληγικούς, 45.000 τραυματίες και περίπου 2.500 μικρά παιδιά να συνεχίζουν τη ζωή τους με μόνιμες αναπηρίες.
Καθημερινά χάνουν τη ζωή τους κατά μέσο όρο 10 άνθρωποι, ενώ κάθε μήνα περισσότεροι από 3.600 άνθρωποι τραυματίζονται σε τροχαία.
Το 82% των τροχαίων ατυχημάτων συμβαίνει μέσα στις πόλεις με μέσο όρο ταχύτητας τα 60 χλμ./ώρα.
Ελλάδα και Ρουμανία είναι οι δυο χώρες με το υψηλότερο αριθμό θανάτων από τροχαία ανά εκατομμύριο κατοίκων.
Συγκεκριμένα, 130 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ανά εκατομμύριο στη χώρα μας, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 69 άνθρωποι.
Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα
Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 19 Νοεμβρίου σε περισσότερες από 60 χώρες του κόσμου για να υπενθυμίζει τη συνεισφορά του άνδρα στον ανθρώπινο πολιτισμό και ιδιαίτερα στην οικογένεια, τον γάμο και τη φροντίδα των παιδιών.
Η Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα (International Men’s Day), που δεν θα αργήσει η επίσημη αναγνώρισή της από τον ΟΗΕ, πρωτογιορτάστηκε στις 19 Νοεμβρίου 1999 στα νησιά Τρίνιδαδ και Τομπάγκο της Καραϊβικής, με πρωτοβουλία του δρος Τζέρομ Τιλακσίνγκ.
Ποιοι, πώς, πότε, γιατί εδώ
Παγκόσμια Ημέρα Δημόσιας Τουαλέτας
Η Παγκόσμια Ημέρα Δημόσιας Τουαλέτας καθιερώθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2001 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουαλέτας, που συγκεντρώνει στους κόλπους του πανεπιστημιακούς, υγιεινολόγους σχεδιαστές τουαλετών, οικολόγους και άλλους ειδικούς από συναφείς κλάδους.
Σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Δημόσιας Τουαλέτας είναι η ενημέρωση του κοινού για το δικαίωμα του σε ένα καλύτερο περιβάλλον στις τουαλέτες και η διεκδίκηση του από τους ιδιοκτήτες των τουαλετών, αλλά και η υποχρέωσή του χρήστη να συνεισφέρει στη διατήρηση, την καθαριότητα και την υγιεινή τους.
Στατιστικά Στοιχεία:
* Ο μέσος άνθρωπος επισκέπτεται την τουαλέτα 6-8 φορές την ημέρα, 2.500 φορές τον χρόνο. Περνά περίπου 3 χρόνια της ζωής του στην τουαλέτα!
* 2.6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή περίπου ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός δεν έχει επαρκή αποχέτευση.
* Η αποφυγή διούρησης εξαιτίας των βρόμικων τουαλετών μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στο ήπαρ και την κύστη.
* Για να αποφύγει κάποιος την διούρηση σε εξαιρετικές περιπτώσεις, δεν πίνει υγρά με αποτέλεσμα να κινδυνεύει από αφυδάτωση.
* Οι πιο πολλές τουαλέτες έχουν σχεδιασθεί λανθασμένα.
* Οι γυναίκες χρειάζονται 3 φορές μεγαλύτερη τουαλέτα απ’ ότι οι άνδρες. Τις περισσότερες φορές οι τουαλέτες είναι ίδιες και για τα δύο φύλα.
* Η τουαλέτα παραμένει θέμα- ταμπού και οι άνθρωποι αποφεύγουν να το συζητάνε.