Ποια φύση, ποιος Θεός; Άνθρωπινη είναι η αιτία…

0
Πλημμύρες σε Ινδία, Πακιστάν, Μπανγκλαντές… Ξηρασία στην Αφρική… Σεισμοί στο Αφγανιστάν… Καταπλακώσεις στην Κίνα… Χιλιάδες ξεριζωμένοι στη Μιανμάρ από πλημμύρες… Θάνατος κάτω από τη λάσπη στη Δυτική Αττική, ανθρώπινες ζωές θαμμένες κάτω από τη λάσπη της αυθαιρεσίας και του εύκολου κέρδους.
Κοινή συνισταμένη κάθε καταστροφής η φτώχεια των νεκρών και των ξεριζωμένων…

Άνθρωποι ξεριζωμένοι, πτώματα παντού. Ανθρωποθυσία στον βωμό του κέρδους. Άνθρωποι που παλεύουν να επιβιώσουν μετρώντας καθημερινά απώλειες με πρόσωπο στο θάνατο και την καταστροφή. Μια ανελέητη ολομέτωπη επίθεση των ισχυρών στους φτωχούς και τους ανήμπορους αυτού του κόσμου…

Ποια φύση, ποια θεομηνία; Ανθρώπινο δημιούργημα είναι αυτός ο κόσμος που ξερνάει αδικία κι ανισότητα. Άνθρωποι μπάζωσαν τα ρέματα για να χτίσει δρόμους. Άνθρωποι έσπειραν εργοστάσια που φύτρωσαν πάνω σε κάθε γωνιά της γης για το εύκολο κέρδος. Άνθρωποι άναψαν τη σπίθα που έκανε στάχτη τα δάση. Άνθρωποι άλλαξαν το κλίμα οδηγώντας της γης τους κολασμένους στον αφανισμό.
Πείνα, λοιμοί, φτώχεια, σεισμοί και καταποντισμοί, πυρκαγιές. Ανθρώπινα δημιουργήματα εκείνων που στο όνομα του κέρδους δεν διστάζουν να ρημάξουν τα πάντα γύρω τους…

Photo%3A%20Athens%20magazine

Photo: Athens magazine

Ποια φύση, ποιες θεομηνίες; Άνθρωποι είναι η αιτία, ταξικό είναι το ζήτημα. Είναι ο καπιταλισμός, δεν το βλέπεις; Που πέφτει σαν σμήνος από ακρίδες πάνω στα σπαρτά και κατατρώει τα πάντα. Που σε θέλει να ζεις μέσα στη φτώχεια, στα όρια θανάτου και ζωής για να σκύβεις το κεφάλι και να μη λες κουβέντα. Να νιώθεις κι ευγνωμοσύνη για τα ψίχουλα που σου πετάει κάθε λίγο…

Είναι ο καπιταλισμός που εκμεταλλεύεται στυγνά κάθε τετραγωνικό χιλιοστό της γης για να γεμίσει τις άδειες ψυχές των πιστών του με χρυσάφι. Είναι ο καπιταλισμός που κλέβει δίχως ντροπή κάθε ανάσα από τα πνευμόνια των ανθρώπων. Ο καπιταλισμός που ξεσκίζει τις σάρκες της γης ρουφώντας με απληστία το αίμα της…

Ποιος Θεός και ποια φύση; Είναι ο καπιταλισμός που απλώνει τα θανατηφόρα πλοκάμια του παντού, απ’ τις Σκουριές στη Μάνδρα κι απ’ τη Μιανμάρ ως τη Χιλή και τη Συρία… Ο καπιταλισμός που ξερνάει θάνατο είτε από τις κάνες των όπλων του είτε σε κάποιο ανήλιαγο εργοστάσιο της Ασίας μετατρέποντας ανήλικα παιδιά σε αναλώσιμες μηχανές παραγωγής πλούτου για τους λίγους.
Είναι ο καπιταλισμός που θέλει σκλάβους τους πολλούς των λίγων…
Πότε επιτέλους θα το δεις;

%20%A9%20UNHCR/Andrew%20McConnell

© UNHCR/Andrew McConnell

Στέφανος Μαντζαρίδης
http://enfo.gr/

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ