Ο «επαναστατικός» Χατζιδάκις

0
Κώστας Μπορδόκας

Ενενήντα έξι ετών θα γινόταν σήμερα ο Μάνος Χατζιδάκις αν δεν έφευγε από τη ζωή στις 15 Ιουνίου 1994, δύο μόλις ημέρες μετά από την τελευταία του συναυλία κατά του νεοναζισμού. Ο ίδιος, μη μένοντας στο τεράστιο μουσικό του έργο, ακολουθεί τη μακρά παράδοση των κορυφαίων μουσουργών του τόπου που τους θέλει να ορθώνουν μάχιμο πολιτικό λόγο και ανάστημα, παραμένοντας ενεργοί πολίτες μη περιχαρακωμένοι και ασφαλείς στις συνθετικές τους επιτυχίες. Ο Χατζιδάκις δεν δίνει συνεντεύξεις για να παρουσιάσει τη νέα του δουλειά, αλλά η δουλειά του μιλάει γι αυτόν. Δεν είναι δεξιός ψάλτης, αριστερός αγωνιστής, κεντρώος οικογενειάρχης, αναρχικός θυμωμένος, αλλά βαθιά οικουμενικός και επαναστατικός εμπεριέχοντας τους πάντες χωρίς να τον απορροφά ουδείς εξ αυτών, διατηρώντας την αυτονομία και αυτοτέλειά του.

Ο ίδιος δηλώνει «Δημοκράτης αστός, ουμανιστής και αναθεωρητής της δεξιάς. Ποτέ δεν υπήρξα αντικουμουνιστής. Εγώ περιέρχω και τον αριστερό. Ο αριστερός όμως δεν με περιέχει». Μπορεί να κινηθεί με την ίδια άνεση ως μάρτυρας υπεράσπισης σε δίκες αναρχικών τη δεκαετία του 80 και σε μια αστική δεξίωση, και να συμμετέχει σε φεστιβάλ αντίθετων πολιτικών νεολαιών διατηρώνοντας ακέραια την κριτική του ικανότητα.

Επειδή θεωρούμε δεδομένο ότι αν ο ίδιος διάβαζε όσα γράφουμε παραπάνω γι αυτόν θα αδιαφορούσε θεωρώντάς τα υπερβολικά ή γλυκερά, το μόνο που θα ζητούσε θα ήταν η πιστή αναπαραγωγή των λεγόμενών  του χωρίς περιττές «φιοριτούρες» όπως θα κάνουμε παραπάτω …

Φεστιβάλ Ρήγα Φεραίου και ΟΝΝΕΔ

«Πριν δύο χρόνια με είχαν παρακαλέσει τα παιδιά του Ρήγα Φεραιου να παίξω στο Φεστιβάλ τους. Η νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού, η πιο συμπαθής νεολαία μέχρι σήμερα στον τόπο μας, διότι είναι πάρα πολύ απομακρυσμένη από την εξουσία και δεν έχει φθαρεί καθόλου, δεν έχει καμία προοπτική εξουσίας. Συνεπώς, η ένταξη αυτών των παιδιών στο ΚΚΕ Εσωτερικού είναι γνήσια, από τη στιγμή που δεν έχει βλέψεις εξουσίας ή ωφελημάτων. Έκανα, λοιπόν, μία συναυλία στο ΚΚΕ Εσωτερικού και ήταν περίφημη η επαφή μου με αυτό το κοινό, είχα πραγματικά άριστες εντυπώσεις. Για να μην θεωρηθώ όμως μονομερής ότι ευνόησα τα παιδιά του Ρήγα Φεραίου, δέχτηκα και την πρόσκληση της ΟΝΝΕΔ, διότι ψηφίζω Νέα Δημοκρατία.Έτσι, πήγα και στο δικό τους Φεστιβάλ. Έφυγα σε είκοσι λεπτά, κακήν κακώς. Είχα το αίσθημα ότι έπαιξα σε ένα αναψυκτήριο, όχι σε συναυλία, τέτοια ντροπή δεν είχα ξανανιώσει στη ζωή μου».

Δυνάμεις καταστολής

«Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ’ ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει. Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις «δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας» ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει πέτρες καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα. Ύποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.

Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των «αγανακτισμένων πολιτών» απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι- χρόνια τώρα- στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξης ευρισκόμενοι κάτω από το αθεράπευτο σύμπλεγμα του «εμείς οι νόμιμοι». Σχεδόν μόνιμη ασθένεια των υπανάπτυκτων συμπατριωτών μας».

Αναρχικοί

Να λοιπόν πώς κατασκευάζεται από τον «λαό» για το «λαό» η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητα του που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών. Και επιπλέον να μην αφήσει τη μεταμόρφωση του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.

Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επιδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -«ο λαός»– να κοιμούνται ήσυχα! Παλιά τους λέγανε κομμουνιστές! Μέχρι πριν από λίγα χρόνια σε κοίταγε βαθιά ο ηλίθιος κρατικός εξεταστής κι έβγαζε το συμπέρασμα: Είσαι κομμουνιστής: Που δεν σήμαινε κατ’ ανάγκην ότι είσαι ενταγμένος στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Απλώς πως δεν είσαι μαζί μας… άρα επικίνδυνος».

Ακροδεξιά

«Τώρα αν σας παρουσιάζω αυτό το ακροδεξιό υποκείμενο είναι για να γνωρίζετε για να μην σας διαφεύγει το γεγονός πως αυτά τα ερπετά υπάρχουν ελλοχεύουν και καραδοκούν. Κι αν ο Καραμανλής δεν έπραττε σοφά να μας εντάξει άμεσα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αυτά τα ανθρωποειδή θα μας αιματοκυλούσαν άνετα για πολλοστή φορά στο όνομα της βρομερής θρησκείας των, στο όνομα της βρωμερής πατρίδας των και στο όνομα του βρομερού έθνους έτσι όπως καλλιεργείται μέσα στον άρρωστο και υποανάπτυκτο ψυχισμό του».

Νεοναζισμός

«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν εμπεριέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση εκδήλωσης του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας. Χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκοιρίες συντελούν, βοηθούν και ενισχύουν την βάρβαρη και αντι -ανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την αντιμετώπιση του κτήνους που περιέχουμε είναι η παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Η παιδεία που δεν εφυσυχάζει και δεν δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια.

Όμως, μια τέτοια παιδεία, δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις. Διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες, μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Και αποτελεί πολιτική παράδοση ότι τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται. Τιθασεύονται.

Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι ότι δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει, και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα, βλέπω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος, και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα, εννοώ να τρομάζω.

Ο φασισμός στις ημέρες μας φανερώνεται με δύο μορφές : ή προκλητικός με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους, ή  παθητικός μέσα στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ότι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν και έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμώτερος ο αργός και σιωπηρός θάνατος, από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.

Βιώνουμε μέρα με την μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας που, ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη.  Ώσπου να βρεθεί ο «κατάλληλος» αργηγός για να ηγηθεί αυτού του κατάπτυστου περιεχομένου μας, και τότε, θα είναι αργά για να αντιδράσουμε».

Πολυτεχνείο-Εθνικές γιορτές

«Έτσι και οι γιορτές του Πολυτεχνείου κατέληξαν σε εκτόνωση, σε κομματικό σφετερισμό και σε συνθήματα άσχετα από το ιδεολογικό περιεχόμενο των γεγονότων που η μνήμη τους συνέθεσε τους επί «εθνικού» επιπέδου εορτασμούς της επετείου. 12η σήμερα, 30η μεθαύριο, 50η και θα χαθεί μες στην ανυποληψία των μελλοντικών στολών και επετείων με μερικά λογύδρια στα σχολεία και παρελάσεις στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους των ενόπλων δυνάμεων, διαολοστέλνοντας οι στρατιώτες τη γιορτή και την ταλαιπωρία των παρελάσεων, κάτω απ’ τις επίπονες προετοιμασίες και τις στερήσεις των αδειών τους. Όμως το τραγικό δεν είναι αυτό.

Το τραγικό είναι που κάθε κυβέρνηση βρίσκει τον τρόπο να συνδεθεί κατευθείαν με τις επετείους αυτές, αγνοώντας τα αληθινά μηνύματα των γεγονότων που τις συνέθεσαν. Θα θυμάστε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και την επί επταετίαν χούντα του και με πόση άνεση οικειοποιούντο τις εθνικές εορτές της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου. Τις ίδιες γιορτές στις οποίες οι εφημεριδογράφοι σήμερα ανακαλύπτουν σοσιαλιστικές τάσεις και προθέσεις των πολεμιστών προγόνων μας του ’21 και του ’40. Γι’ αυτό νιώθω την ανάγκη να εκμυστηρευτώ. Σέβομαι βαθιά αυτές τις γιορτές γι’ αυτούς που χάθηκαν κι όχι για τους εναπομείναντες που προσπαθούν να τις επωφεληθούν στο έπακρον».

Παραδημοσιογραφία

«Η παραδημοσιογραφία είναι κάτι σαν τρομοκρατική οργάνωση, αλλά δεν έχει σχέση με το κράτος. Αντλιθετα πολλές φορές το πολεμάει. Ανθεί σε περιόδους παρακμής και με την απιπόλαια ανοχή της επισήμου Δημοσιογραφίας. Κύριος στόχος της είναι ο εκφοβισμός, υπηρετώντας σκοτεινά ή ευτελή συμφέροντα. Οι σοβαροί δημοσιογράφοι γνωρίζουν την ύπαρξή της, την περιφρονούν, την συνηθίζουν αλλά δεν πιστεύουν στην κάποια όποια σημασία της παρουσίας της. Η παραδημοσιογράφια όμως υπάρχει, λειτουργεί και επιβάλλεται. Ανεύθυνη και αντιπαθητική».


Του άρεσε πάντα να διορθώνει τα «κακώς κείμενα» ακόμα και αν αυτά ήταν δικά του …

Συχνά «αξιοποιεί» τις συναυλίες του για μια ακόμα καταγγελτική ομιλία.

Συμμέτεχει σε διαδήλωση  αναρχικών  για την απελευθέρωση του Ν. Παπαματθαίου τη δεκαετία του 80.  

//tvxs.gr/

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ