ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Α΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ε΄ 1-11
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.
Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΛΙΕΙΑ
1. Στὴν ὑπηρεσία τοῦ Κυρίου
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς μεταφέρει στὴν ἀρχὴ τῆς δημοσίας δράσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Κύριος εἶχε ἀρχίσει νὰ διδάσκει καὶ νὰ θαυματουργεῖ· ὡστόσο δὲν εἶχε σχηματισθεῖ ἀκόμα ὁ στενὸς κύκλος τῶν δώδεκα μαθητῶν. Ἐδῶ περιγράφεται ἡ κλήση τῶν πρώτων τεσσάρων μαθητῶν.
Στὴν ἀκρογιαλιὰ τῆς λίμνης Γεννησαρὲτ στεκόταν ὁ Κύριος καὶ δίδασκε. Κόσμος πολὺς εἶχε συγκεντρωθεῖ, ἀλλὰ λίγοι μποροῦσαν νὰ Τὸν βλέπουν καὶ νὰ Τὸν ἀκοῦν. Μακάρι νὰ ὑπῆρχε κάποιος τρόπος γιὰ νὰ ἀκοῦνε περισσότεροι! Ἔριξε γύρω Του ἕνα βλέμμα ὁ Κύριος καὶ εἶδε δύο ψαροκάικα ἀραγμένα στὴν ἄκρη τῆς λίμνης. Οἱ ψαράδες εἶχαν κατεβεῖ στὴν παραλία κι ἔπλεναν τὰ δίχτυα τους. Μπῆκε σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ πλοῖα καὶ ρώτησε τὸν ἰδιοκτήτη, τὸν Σίμωνα, δηλαδὴ τὸν Πέτρο, ἂν μποροῦσε νὰ προχωρήσει λίγο μέσα στὴ λίμνη, χωρὶς ὅμως νὰ ἀπομακρυνθεῖ. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ εἶχε ἀπέναντί Του τὰ πλήθη, ὥστε περισσότεροι νὰ Τὸν παρακολουθοῦν. Ἔτσι κι ἔγινε. Κάθισε στὸ πλοῖο καὶ συνέχισε νὰ διδάσκει τὸν λαό.
Ὅταν κάποια στιγμὴ σταμάτησε νὰ ὁμιλεῖ, ἀπευθύνθηκε στὸ Σίμωνα καὶ τοῦ εἶπε: Πήγαινε τὸ πλοῖο στὰ βαθιὰ νερὰ τῆς λίμνης καὶ ρίξτε τὰ δίχτυα σας γιὰ νὰ πιάσετε ψάρια.
Τότε ὁ Σίμων ἀποκρίθηκε:
–Διδάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα κοπιάσαμε ρίχνοντας τὰ δίχτυα καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε. Ἀφοῦ ὅμως τὸ λὲς ἐσύ, θὰ ρίξω τὸ δίχτυ· «ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον».
Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ ὁλοπρόθυμη ἀνταπόκριση τοῦ Σίμωνος Πέτρου σὲ ὅ,τι τοῦ ζήτησε ὁ Χριστός. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα παραχώρησε τὸ πλοῖο του γιὰ νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὡς ἄμβωνας κηρύγματος κι ἔμεινε κι ὁ ἴδιος ν’ ἀκούει προσεκτικὰ τὸν Κύριο, παρὰ τὸ ὅτι ἦταν ξάγρυπνος ὅλη τὴ νύχτα. Ἔπειτα δέχθηκε τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου νὰ ρίξει πάλι τὰ δίχτυα, παρὰ τὶς ἀποτυχημένες προσπάθειες τῆς προηγούμενης νύχτας καὶ παρὰ τὸ ὅτι ἡ ὥρα πλέον δὲν ἦταν κατάλληλη γιὰ ψάρεμα. Ἂν καὶ ἦταν ἔμπειρος ψαρὰς ὁ Πέτρος, ἀκολούθησε πιστὰ τὶς ὁδηγίες τοῦ Κυρίου!
Πόσο σημαντικὸ εἶναι νὰ ἐμπιστευόμαστε τὴ ζωή μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ! Πόσο μεγάλη εὐλογία εἶναι νὰ προσφέρουμε τὸν ἑαυτό μας κι ὅ,τι καλύτερο μποροῦμε στὴν ὑπηρεσία τοῦ Κυρίου! Δὲν ἔχουμε ὅλοι τὸ χάρισμα νὰ κηρύττουμε· μποροῦμε ὅμως ὅλοι νὰ διευκολύνουμε τὴ διάδοση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ χριστιανικὸ βιβλίο καὶ περιοδικὸ ἢ νὰ φροντίζουμε γιὰ νὰ λειτουργοῦν πνευματικὰ κέντρα, χῶροι κατάλληλοι γιὰ κατηχητικὲς συνάξεις μικρῶν καὶ μεγάλων.
Καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι ὅποιος προσφέρει εἴτε ὑλικὰ ἀγαθὰ εἴτε τὸν προσωπικό του κόπο στὸ ἔργο τοῦ Κυρίου, θὰ λάβει πλούσια ἀνταμοιβή. Αὐτὸ ἄλλωστε συνέβη καὶ μὲ τὸν Πέτρο, ὅπως βλέπουμε στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς.
2. Συναίσθηση ἁμαρτωλότητος
Ὁ Πέτρος κι ὁ ἀδελφός του Ἀνδρέας εἶδαν μὲ ἔκπληξη ὅτι μὲ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου ἔπιασαν «πλῆθος ἰχθύων πολύ». Τόσο πολύ, ποὺ τὸ δίχτυ ἄρχισε νὰ σκίζεται ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ψαριῶν.
Ἔκαναν τότε νεύματα στοὺς συνεταίρους τους ποὺ ἦταν στὸ ἄλλο πλοῖο νὰ ἔλθουν καὶ νὰ τοὺς βοηθήσουν νὰ σύρουν ἐπάνω τὰ δίχτυα. Ἦλθαν λοιπὸν κι ἐκεῖνοι καὶ γέμισαν καὶ τὰ δύο πλοῖα τόσο πολύ, ποὺ κινδύνευαν νὰ βυθισθοῦν.
Τὸ πρωτοφανὲς αὐτὸ καὶ ἀνέλπιστο θαῦμα ἔκανε τὸν Πέτρο νὰ πέσει στὰ γόνατα μπροστὰ στὸν Κύριο καὶ νὰ Τοῦ πεῖ: «Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε»· βγὲς ἀπὸ τὸ πλοῖο μου, Κύριε, διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σ’ ἔχω στὸ πλοῖο μου. Τόσο μεγάλη ἔκπληξη καὶ δέος εἶχε καταλάβει τὴν ψυχή του. Παρόμοια βέβαια κυριεύθηκαν ἀπὸ ἔκπληξη ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, οἱ γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, οἱ ὁποῖοι ἦταν συνέταιροι τοῦ Σίμωνος.
Εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα γιὰ νὰ καλέσει ὁ Κύριος τοὺς πρώτους μαθητὲς νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶπε στὸ Σίμωνα:
–Μὴ φοβᾶσαι. Ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς θὰ συνεχίσεις νὰ ψαρεύεις. Δὲν θὰ πιάνεις ὅμως ψάρια ἀλλὰ ἀνθρώπους, ποὺ μὲ τὸ κήρυγμά σου θὰ τοὺς ὁδηγεῖς στὴ σωτηρία.
Κι ἀφοῦ ἐπανέφεραν τὰ πλοῖα στὴ στεριά, ἄφησαν τὰ πάντα, καὶ τὰ ψάρια δηλαδὴ καὶ τὰ δίχτυα καὶ τὰ πλοῖα τους, καὶ Τὸν ἀκολούθησαν.
Εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ αἴσθημα τῆς συντριβῆς ποὺ δημιουργήθηκε στὴν ψυχὴ τοῦ Πέτρου ὕστερα ἀπὸ τὴ θαυμαστὴ ἁλιεία. Δὲν αἰσθάνθηκε κομπασμὸ ἢ ὑπερηφάνεια γιὰ τὴν ἐπίσκεψη καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ὁμολόγησε τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ τὴν ἀδυναμία του. Ἄραγε πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ μποροῦσαν νὰ δεχθοῦν ἕνα θαῦμα μὲ τέτοια ταπεινὴ διάθεση; Μήπως κάποτε σπεύδουμε νὰ διασαλπίσουμε θαυμαστὰ σημεῖα ὄχι γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξουμε τὴ δῆθεν ἀρετή μας; Μήπως ἄλλοτε γογγύζουμε, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἔδωσε αὐτὸ ποὺ Τοῦ ζητήσαμε, σὰν νὰ τὸ δικαιούμασταν; Ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τὸ ταπεινὸ φρόνημα τοῦ Πέτρου, διότι μόνο ἂν καλλιεργοῦμε αὐτὸ τὸ φρόνημα, θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ λάβουμε τὴ Χάρη καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ὅταν θέλει ὁ Θεός
Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Σεπτεμβρίου 2018 (Τοῦ Προδρόμου: Γαλ. δ΄ 22-27)
Ἀδελφοί, Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας. ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἱερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.
«Εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα»
Σήμερα γιορτάζουμε τὴ Σύλληψη τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Γι᾿ αὐτό, τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε, εἶναι τῆς ἑορτῆς. Τὸ ἀνάγνωσμα κλείνει μὲ μία προφητεία τοῦ Ἡσαΐα, ποὺ ξεκινᾶ μὲ τὰ λόγια ποὺ προτάξαμε: Νὰ εὐφρανθεῖς ἐσὺ ποὺ ἤσουν στείρα. Ὡς πρὸς τὴ σημερινὴ ἑορτή, ὁ λόγος αὐτὸς ἀναφέρεται στὴν δικαία Ἐλισάβετ, τὴ μητέρα τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἡ ὁποία ἦταν στείρα, δὲν μποροῦσε νὰ κάνει παιδιά, καὶ μὲ τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ συνέλαβε τὸν ἅγιο Ἰωάννη.
Ἂς δοῦμε πῶς ἐφαρμόσθηκε ὁ λόγος αὐτὸς στὴν Ἐλισάβετ καὶ τί πρέπει νὰ σημάνει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας.
1. Τὸ μήνυμα τοῦ Ἀρχαγγέλου
Οἱ δίκαιοι Ζαχαρίας καὶ Ἐλισάβετ ἦταν ἕνα πολὺ εὐλογημένο ζευγάρι, ἄμεμπτοι στὴ ζωή τους, ἀκριβεῖς τηρητὲς ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ὅμως ἄτεκνοι, καθὼς ἡ Ἐλισάβετ ἦταν στείρα, καὶ ἤδη ἦταν γέροντες. Τὰ πράγματα ὅμως ἄλλαξαν μὲ τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ζαχαρίας ἦταν ἱερέας. Κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ἐφημερίας του, ἐνῶ θυμίαζε μέσα στὸν Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων, τοῦ ἐμφανίσθηκε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀνήγγειλε εὐχάριστο μήνυμα: ὅτι ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχή του καὶ θὰ τοῦ ἔδινε παιδί, τὸ ὁποῖο θὰ εἶχε πολλὴ θεία Χάρι ἤδη ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας του καὶ θὰ γινόταν μεγάλος, σπουδαῖος ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.
Ὁ Ζαχαρίας δίστασε καὶ ἀποκρίθηκε στὸν Ἀρχάγγελο:
–Πῶς θὰ γίνει αὐτό; Ἐγὼ καὶ ἡ γυναίκα μου εἴμαστε πιὰ γέροντες. Εἴμαστε σὲ ἡλικία κατὰ τὴν ὁποία δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε παιδί.
Τότε ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ ἐπέβαλε ἐπιτίμιο λόγῳ τῆς ὀλιγοπιστίας του: νὰ μείνει ἄφωνος μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς γεννήσεως τοῦ γιοῦ του. Ὁ δίκαιος μετὰ τὸ τέλος τῆς ἐφημερίας του ἐπέστρεψε στὸ σπίτι του. Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες πράγματι συνέλαβε ἡ Ἐλισάβετ. Γιὰ πέντε μῆνες ἔκρυβε τὸν ἑαυτό της ἀπὸ συστολὴ γιὰ τὴν ἐγκυμοσύνη της· ἀλλὰ ὅταν πιὰ δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ κρύβεται, ἔλεγε σὲ ὅσους τὴ συνέχαιραν, ὅτι νά, ἔτσι, σ᾿ αὐτὴ τὴν ἡλικία, μὲ ἐπισκέφθηκε ὁ Θεὸς καὶ μὲ ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν ἀτεκνία (βλ. Λουκ. α´ 5-25). Τὸ θαῦμα συγκλόνισε ὅλη τὴν περιοχή: Μιὰ στείρα γερόντισσα νὰ γεννήσει παιδί!
2. Ὅλα δυνατὰ στὸν Θεὸ
Ὁ Τίμιος Πρόδρομος εἶναι κορυφαία μορφὴ στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Ἡ ζωή του ἀπὸ τὴν πρώτη ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος της εἶναι μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη. Ὑπάρχει ὅμως κάτι ἀπὸ τὰ γεγονότα τῆς γεννήσεώς του ποὺ μποροῦμε νὰ τὸ κρατήσουμε γιὰ τὴ δική μας ζωή: τὸ ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα γιὰ τὸν Θεό.
Οἱ δίκαιοι ἦταν γέροντες, ἡ Ἐλισάβετ ἦταν στείρα. Ἡ φύση ἦταν ἀδύναμη. Ἡ Χάρις ὅμως, δηλαδὴ ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴ φύση. Οἱ προσευχὲς τοῦ ζεύγους εἰσακούσθηκαν, ὁ Θεὸς θέλησε, τὸ θαῦμα ἔγινε.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι καὶ στὴ ζωή μας, στὸν ἀγώνα μας, στὰ ἀδιέξοδα καὶ στὶς ἀπελπιστικὲς καταστάσεις ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι γιὰ τὸν Θεὸ ὅλα εἶναι κατορθωτά. Ἂς μὴ θέλουμε νὰ λύσουμε τὰ προβλήματά μας μὲ τὶς δικές μας μόνο δυνάμεις. Ὁπωσδήποτε ὀφείλουμε νὰ κάνουμε πάντοτε ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς. Ἀλλὰ ἡ ἐλπίδα μας ἂς εἶναι πρωτίστως στὸν Πατέρα μας, ὁ Ὁποῖος μᾶς φροντίζει μὲ τέλεια ἀγάπη καὶ εἶναι πάνσοφος καὶ παντοδύναμος.
Ὅταν τὰ πράγματα φθάσουν σὲ ἀδιέξοδο, «τότε μάλιστα ἔλπιζε», τότε πιὸ πολὺ νὰ ἐλπίζεις, γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Διότι τότε ὁ Θεὸς δείχνει τὴ δύναμή Του, ὅταν χαθεῖ ἡ ἐλπίδα γιὰ κάθε ἀνθρώπινη βοήθεια. Καὶ καταλήγει ὁ ἅγιος Πατήρ: Μὴν προσέχεις λοιπὸν στὴ φύση τῶν πραγμάτων, ἡ ὁποία προκαλεῖ ἀπόγνωση, ἀλλὰ στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μπορεῖ νὰ δώσει αἴσια ἔκβαση στὸ ἀδιέξοδό μας(*).
Αὐτὴ ἐξάλλου εἶναι ἡ ἐπίμονη προτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας στὰ παιδιά της: «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Ὁ καθένας νὰ ἐμπιστευθεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς ἄλλους καὶ ὅλη τὴ ζωή του στὸν Χριστὸ τὸν Θεό μας.
***
Ἕνα δισταγμὸ ἐξέφρασε ὁ Ζαχαρίας στὸν Ἀρχάγγελο γιὰ τὴν ἀπόκτηση παιδιοῦ, καθὼς εἶχε στραμμένη τὴν προσοχή του στὰ ἀνθρώπινα δεδομένα καὶ ὄχι στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ· καὶ ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ ἐπέβαλε ὡς ἐπιτίμιο τὴν ἀφωνία! Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀμφιβάλλουμε γιὰ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ὅλα τὰ κάνει εὔκολα καὶ μᾶς ἔδωσε ὑπόσχεση ὅτι ποτὲ δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει. Ἔπειτα ἡ ἴδια ἡ ἐποχή μας, ἐποχὴ κρίσεως, ἀναταραχῶν καὶ ἀνασφάλειας, μᾶς διδάσκει νὰ στηρίζουμε τὴν ἐλπίδα μας μόνο στὸν Κύριο τῆς ἱστορίας. Ἂς τὸ ἀποφασίσουμε λοιπόν.
(*) «Ὅταν εἰς ἀπορίαν τὰ πράγματα ἐμπέσῃ, τότε μάλιστα ἔλπιζε. Τότε γὰρ μάλιστα ὁ Θεὸς ἐπιδείκνυται τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν, οὐκ ἐκ προοιμίων, ἀλλ᾽ ὅταν τὰ παρὰ τῶν ἀνθρώπων ἀπογνωσθῇ. Οὗτος γὰρ τῆς τοῦ Θεοῦ βοηθείας ὁ καιρός» (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἐξήγησις εἰς τὸν ΡΙΖ´ Ψαλμόν, PG 55, 332).
πηγή: ο Σωτήρ
Καρπός προσευχής”-η Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία τρεις Γεννήσεις Προσώπων εορτάζονται και αντίστοιχα τρεις Συλλήψεις:
-του Χριστού: Ευαγγελισμός της Θεοτόκου-Χριστούγεννα
-της Παναγίας:η Σύλληψη της αγίας Άννης- η Γέννηση της Θεοτόκου
-του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου: η Σύλληψη- η Γέννηση του Προδρόμου
Το γεγονός ότι τιμάται η Σύλληψη- δηλ. η αρχή της ενδομήτριας ζωής- είναι ένα ακόμα στοιχείο που αποδεικνύει την αξία του εμβρύου από τη στιγμή της σύλληψης, και επομένως το πόσο μεγάλο κακό είναι ο τερματισμός της ζωής των εμβρύων με τη λεγόμενη διακοπή κυήσεως-έκτρωση-άμβλωση…
Από την τιμή της Σύλληψης των αγίων αυτών προσώπων διαφαίνεται ακόμα και η ιερότητα αυτής της στιγμής. Ο αγιασμένος καρπός είναι αποτέλεσμα προσευχής, υποταγής στο θέλημα του Θεού, υπομονής και ενάρετου βίου. Με τέτοιες “προϋποθέσεις” οι γονείς φέρνουν ευλογημένα παιδιά στον κόσμο…(δείτε για τη Σύλληψη της Θεοτόκου κάνοντας κλικ στον τίτλο:Οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα: το απαθέστερο ζευγάρι (του γ.Παϊσίου)
Ας δούμε τώρα με λίγα λόγια το θαυμαστό γεγονός της Σύλληψης του Τιμίου Προδρόμου.
********************************
Η Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου
(από το synaxaristis.gr)
Ἔτσι προφήτευσε ὁ προφήτης Ἠσαΐας γιὰ τὸν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, Ἰωάννη: «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Δηλαδή, φωνὴ ἀνθρώπου, ποὺ φωνάζει στὴν ἔρημο καὶ λέει: «Ἑτοιμάστε τὸν δρόμο, ἀπ’ ὅπου θὰ ἔλθει ὁ Κύριος σὲ σᾶς. Κάνετε ἴσιους καὶ ὁμαλοὺς τοὺς δρόμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσει». Ξεριζῶστε, δηλαδή, ἀπὸ τὶς ψυχές σας τὰ ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ρίξτε μακριὰ τὰ λιθάρια τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς πώρωσης καὶ καθαρίστε μὲ μετάνοια τὸ ἐσωτερικό σας, γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸν Κύριο.
.
Ἡ φωνὴ αὐτή, ποὺ ἦταν ὁ Ἰωάννης, γεννήθηκε μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Ὁ Πατέρας του Ζαχαρίας ἦταν ἱερέας. Τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου, ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε, ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε. Ἡ γυναῖκά του ἦταν στείρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι γιὰ νὰ τιμωρηθεῖ ἡ δυσπιστία του, μέχρι νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς θὰ ἔμενε κωφάλαλος. Πράγματι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε, καὶ μετὰ ἐννιὰ μῆνες ἔκανε γιό. Μετὰ ὀκτὼ ἡμέρες, στὴν περιτομὴ τοῦ παιδιοῦ, οἱ συγγενεῖς θέλησαν νὰ τοῦ δώσουν τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα του, Ζαχαρία. Ὅμως, ὁ Ζαχαρίας, ἔγραψε ἐπάνω σὲ πινακίδιο τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἀμέσως δέ, λύθηκε ἡ γλώσσα του, καὶ ἡ χαρὰ γιὰ ὅλους ἦταν μεγάλη.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι. Ἰδοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς, φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ἀβλεψίᾳ νοσοῦσαν. Χόρευε Ζαχαρία, ἐκβοῶν παρρησίᾳ· Προφήτης τοῦ Ὑψίστου, ἐστὶν ὁ μέλλων τίκτεσθαι.
************
Ομιλία στη Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου
από το μακαριστό Επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη
για να τη διαβάσετε,κάνετε κλικ ΕΔΩ!
***************
Σχετικά άρθρα
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος (του Φώτη Κόντογλου)
Η Γέννηση του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου)
“Κάθε παιδάκι που φυτρώνει μέσα στην κοιλιά της μάνας, είναι κρίνο του ουρανού”.
(απόσπασμα από ομιλία στην Σύλληψη του αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, του μακαριστού π. Αυγουστίνου Καντιώτου)
/antexoume.wordpress.com
