Από τον Γιάννη Κουρόγιωργα
Στη παραπάνω φωτογραφία είναι ο προεστός , Ιωάννης Λογοθέτης, πρόκριτος της Λιβαδειάς. Πίνακας του Λουί Ντυπρέ. Τα σχόλια είναι περιττά.
O Ευριπίδης μας έλεγε «Όλβιος όστις της Ιστορίης έσχε Μάθησιν» (είναι ευτυχής όποιος γνωρίζει ιστορία). Εμείς καταλαβαίνουμε “Λαοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι σε αφανισμό. Γι’ αυτό εμείς οφείλουμε να θυμόμαστε”.
Ὁ μεγάλος Ελλην ἱστορικός Πολύβιος ,θυμότανε τον Ευριπίδη ,” διεκήρυξεν, ὅτι εἶναι εὐτυχής, μακάριος, ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ἱστορίαν, διότι ἡ ἱστορία πληροφορεῖ, διαφωτίζει, καί ὁ ἄνθρωπος μέ βάσιν τά ἱστορικά δεδομένα ἑρμηνεύει γεγονότα, καταστάσεις, ἀλλά προλαμβάνει, κατανοεῖ καί ρυθμίζει τήν ἱστορία, τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος γράφει”.
Eίναι σωστό, η Τουρκοκρατία έκανε μεγάλη ζημιά. Tα σημερινά ηθικά προβλήματα της Ελληνικής ηγεσίας και της κοινωνίας έχουν βαθειές ρίζες και τουλάχιστον μερικά είναι αποτελέσματα των τετρακοσίων χρόνων δουλείας στους Τούρκους. Οι Τούρκοι , όπως όλοι οι κατακτητές, για να διοικήσουν τους υπόδουλους Έλληνες χρειαζόντουσαν κοτζαμπάσηδες και “συνεργάτες”. Οι Τούρκοι έφυγαν αλλά οι κοτζαμπάσηδες και “οι συνεργάτες” έμειναν, ακόμα σήμερα ζουν και βασιλεύουν .
Το πρόβλημα με “τους συνεργάτες” είναι ότι είναι βαναυσότεροι, πιό αιμοσταγείς και βάρβαροι από τους κατακτητές, γιατί θέλουν να δείξουν στα αφεντικά τους είναι βασιλικότεροι του βασιλέως . Στην πραγματικότητα ενδιαφέρονται μόνο πως θα γατζωθούνε στις καρέκλες τους,για το τομάρι τους και για προσωπικό ώφελος. Mένουν μεταξύ μας, δεν φεύγουν ποτέ, και για αυτό το λόγο μισούνται περισσότερο από τον λαό. Οι «γιανιτσαραγάδες » ,οι διοικητές των γενίτσαρων, ήταν εξισλαμισθέντες Έλληνες , ήταν το αισχρόν αιμοσταγές στρατιωτικό σκέλος των κοτζαμπασήδων. Mερικοί ιστορικοί αναφέρουν, η επανάσταση έγινε κυρίως εναντίον αυτών και λιγότερο εναντίων των κατακητών, αυτοί κατέσφασαν τον Ελληνικό λαό. Σε αυτούς αναφέροταν ο λαός όταν έλεγε “ σφάξε με Aγά μου να αγιάσω”.
Oι κοτζαμπάσηδες, “οι συνεργάτες ” των κατακτητών και κάθε εξουσίας σήμερα, δεν έχουν κανένα ιερό και όσιο , πηγαίνουν εκεί που υπάρχουν κουτάλες. Είναι σήμερα μεγάλο λάθος ηθελημένα η αθέλα μας να υμνούμε, διαφημίζουμε, χαιδευούμε κατακτητές, προδότες και συνεργάτες,γιατί έτσι τους αποδεχόμαστε, δείχνουμε άσχημη πορεία στα παδιά μας , είμαστε φίλοι τους. Οι συνεργάτες με τους φίλους τους είναι χειρότεροι από τους “γενιτσαραγάδες ”, αυτοί φαρμακώνουν και λεηλατούν την ελληνική κοινωνία. Αυτούς πρέπει να απομονόνουμε, να καταδικάζουμε και να περιφρονούμε. Οι συνεργάτες με τους φίλους τους έχουν κάνει τσιφλίκια τους , οικόπεδά τους ,αυτά που δεν τους ανήκουν. Πρέπει να αλλάξουμε πορεία, πρέπει όλοι να καταδικάζουμε τον κοτζαμπασισμό και τους συνεργάτες με τους φίλους τους , όπου τον βλέπουμε, για να δούμε κάποτε στον ήλιο μοίρα.
Ας διαβάσουμε λίγο την ιστορία μας, από τον παρακάτω σύνδεσμο:·
“Οι προύχοντες ή προεστοί ή κοτζαμπάσηδες ήταν οι Έλληνες που συνεργάζονταν με τους Τούρκους και ασκούσαν σε τοπικό επίπεδο τη διοίκηση των ραγιάδων.
Δεδομένου ότι ο ελληνισμός έμεινε υπόδουλος τέσσερις αιώνες, ήταν πολύ λογικό να υπάρξει συνεργασία με την Υψηλή Πύλη. Όμως πολλοί Κοτζαμπάσηδες δεν ήταν απλά συνεργάτες των Τούρκων, αλλά έγιναν δυνάστες των Ελλήνων.
Ντύνονταν με τούρκικες γούνες, φέρονταν σαν Τούρκοι για να τονίζουν την εξουσία τους και έβλεπαν υποτιμητικά τον αγράμματο λαό, που οργισμένος τους αποκαλούσε “Χριστιανούς Τούρκους”, για να τους προσβάλει. ..Δουλειά τους ήταν να εισπράττουν φόρους και να επιβάλουν την τάξη, με όποιο τρόπο έκριναν σκόπιμο………………..
Όταν η φλόγα έγινε τεράστια λάβα και η επανάσταση απλώθηκε παντού, οι κοτζαμπάσηδες εντάχθηκαν και ηγήθηκαν αφού διέθεταν χρήματα και δικό του ασκέρι. Πολέμησαν, όχι μόνο επειδή και αυτοί ήθελαν την ελευθερία και την εκδίωξη των Τούρκων, αλλά γιατί με τη συμμετοχή τους θα εξασφάλιζαν ότι η επόμενη μέρα θα τους έβρισκε πάλι προύχοντες και προνομιούχους.
Όπως έγραψε και ο Γάλλος Πρόξενος στα Ιωάννινα, Πουκεβίλ: “Όταν οι κοτζαμπάσηδες μιλάνε για ελευθερίες δεν είναι για να καλυτερέψει η θέση του λαού, αλλά για να μπουν οι ίδιοι στη θέση των Τούρκων”.
Από τον παρακάτω σύνδεσμο: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AF
“Κάθε χωριό και κωμόπολη είχε τον δικό του προεστό, ο οποίος προερχόταν από τους δημογέροντες. Ο προεστός κρατούσε την σφραγίδα της κοινότητας, είχε τόσο διοικητικές όσο και δικαστικές δικαιοδοσίες, συνηθέστερα πταισματικής φύσεως εξομαλύνοντας έτσι τυχόν διαφορές μεταξύ των συμπολιτών του αλλά και με δικαίωμα επιβολής κάποιων τιμωριών, ακολουθώντας πάντα το κατά τόπο εθιμικό δίκαιο. Στην άσκηση των καθηκόντων του περιβαλλόταν από ιδιαίτερο συμβούλιο των δημογερόντων. Για σπουδαία όμως ζητήματα συγκαλούσε γενική συνέλευση των κατοίκων όπου και λαμβάνονταν οι σχετικές αποφάσεις.
Αλλού αναφέρεται ότι εκλέγονταν απ΄ ευθείας από την τοπική κοινωνία, όχι με ψηφοφορία αλλά δια βοής σε υπαίθριο χώρο, μεταξύ της 1ης Μαρτίου και της 23 Απριλίου (Αγ. Γεωργίου) μετά από πρόσκληση των απερχομένων προεστών. Η θητεία τους ήταν για ένα χρόνο ή και περισσότερο εφόσον έχαιραν της κοινής εμπιστοσύνης και δεν εκδηλωνόταν κάποια αντίδραση, ενώ αλλού αναφέρεται εκλογή από τους δημογέροντες των χωριών (της περιφέρειας) που εκπροσωπούσαν ως δεύτερη βαθμίδα της αυτοδιοίκησης (με πρώτη τους δημογέροντες).Η δε εκλογή τους επικυρωνόταν στη συνέχεια από τον Οθωμανό διοικητή της περιοχής Πασά, ή Βαλή, αναγνωρίζοντας το αξίωμά τους έχοντας προηγουμένως προκαταβάλει όλο τον ετήσιο αναλογούντα φόρο των κοινοτήτων τους, τον οποίο στη συνέχεια εισέπρατταν από τους κατοίκους
Ειδικότερα οι προεστοί ήταν αυτοί που για λογαριασμό της οθωμανικής διοίκησης εκτιμούσαν αρχικά την φορολογική δυνατότητα εκάστου μέλους της κοινωνίας τους και στη συνέχεια συνέτασσαν τους φορολογικούς καταλόγους και προέβαιναν στην είσπραξη των αναλογούντων φόρων. Παράλληλα ήταν υπεύθυνοι για τη διατήρηση της τάξης και υπόλογοι αυτής προς την οθωμανική διοίκηση.
Ο Φίνλευ γράφει: “Οι προεστοί της Ελλάδας αποτελούσαν το υποκατάστατο μιας αριστοκρατίας. Η προστασία της Οθωμανικής κυβερνήσεως βαθμιαία δημιούργησε μια ελληνική αριστοκρατία διοικητικών οργάνων και φοροεισπρακτόρων. Η ηθική και πολιτική θέση τούτης της τάξης αποδόθηκε άριστα με την ονομασία τους σαν είδος Χριστιανών Τούρκων.”
“…υπήρξαν αρκετοί που αποδείχτηκαν πολύ κατώτεροι της αποστολής τους, υπερβαίνοντας πολλές φορές ακόμα και τους χειρότερους Τούρκους, σε ιδιοτέλειες και αυθαιρεσίες, παροιμιώδης η φράση “τι Μπραΐμης, τι Ζαΐμης!“, (= ό,τι ο Ιμπραήμ πασάς, το ίδιο κι ο Ζαΐμης).”
Οι συνεργάτες για μια μπουκιά ψωμί και προσωπικό συμφέρον πουλάνε τους εαυτούς στις εξουσίες Ο κοτζαμπασισμός είναι η χειρότερη χολέρα και τούρκικη κατάρα του έθνους. Η κοινωνία περιφρονεί , αποδοκιμάζει τους συνεργάτες και τους θεωρεί προδότες και εφιάλτες.
Θέλουμε να αναφέρουμε ότι οι λέξεις, κοτζαμπάσηδες και συνεργάτες , είναι οι πιο βρώμικες λέξεις της Ελληνικής γλώσσας.
Οι πολίτες διαβάζουν την ιστορία μας, ανοίγουν τα μάτια τους και τα αυτιά τους , και βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα για όλα.
